Data otwarcia:
29 września 1935 r. Pojemność ogólna:
9300 Miejsca siedzące zadaszone:
1040 Wymiary boiska:
105 x 68 m Oświetlenie:
1760 lx Premiera oświetlenia:
1 września 1968 r.
Historia stadionu:
Pierwszych rywali chorzowski Ruch podejmował na placu targowym w Hajdukach. Nawet na ówczesne czasy niewielkie boisko z żużlową nawierzchnią trudno było nazwać mianem "porządnego". Ruch od czasu do czasu grywał również "na Kalinie". Gospodarzem tego boiska był jednak niemiecki klub BBC. W styczniu 1923 roku Ruch wchłonął BBC, a w spadku otrzymał popularny "hasiok". Nowa arena spotkań była otoczona dwumetrowym murem, co pozwoliło na pobieranie zysków ze sprzedaży biletów. Dotychczas sympatycy oddawali dobrowolne datki. Co ciekawe w przerwach potyczek rozgrywanych "na Kalinie" specyficzną nawierzchnię ("hasie" - popiół) musiała polewać straż pożarna, gdyż kurzyło się niemiłosiernie.
Problemy z boiskiem powróciły w 1927 roku. PZPN nie dopuścił do ligowych rozgrywek niewymiarowego "hasioka". "Niebiescy" tułali się zatem między Katowicami, a Królewską Hutą. Przez trzy lata Ruch był drużyną bez własnego boiska! Po przebudowie na przełomie 1929/1930 boisko niestety wcale nie było na miarę występującej tam drużyny. Wraz z pierwszymi mistrzostwami Polski w Chorzowie dojrzewał zamiar budowy nowoczesnego stadionu. Plany przeobrażono w czyn. W grudniu 1933 rada gminy Wielkie Hajduki przekazała teren na nowy stadion. Do budowy ogromnej na owe czasy inwestycji przystąpiono 1 lipca 1934 roku i zakończoną ją w rekordowym tempie, latem 1935 roku - w 15 rocznicę istnienia klubu. Budowę realizowano ze środków gminy hajduckiej, Funduszu Pracy, klubu i Browarów z Tych. Obiekt poświecił ks. Józef Czempiel, a jego projektantem był inż. Nowak. W 1935 roku oddano do użytku 40-tysięczny obiekt. Niezwykle nowoczesną (u jego boku mogło się równać jedynie kilka stadionów na świecie) i budzącą powszechny podziw trybunę główną amerykańska firma budowlana oddała dopiero półtora roku później. Kunsztem był niezwykle lekkie zadaszenie, pozbawione podtrzymujących słupów). Prasa zachwycała się pisząc o "ostatnim krzyku" budownictwa sportowego.
Niestety nadeszła wojna, front szybko przetoczył się przez Śląsk i nastał 1945 rok. Wały zostały stratowane, murawa zaorana i oczywiście nie prowadzono żadnych prac konserwacyjnych. To był cień stadionu, który przekazano do użytku. Rozpoczęto zatem prace modernizacyjne. Pojemność wzrosła z 16.000 do 20.000. Pierwsze ligowe spotkanie po wydarzeniach wojennych na Cichej odbyło się w 1948 roku, a "niebiescy" wygrali z Garbarnią 1:0.
W 1961 roku przeprowadzono remont generalny stadionu. Widownię powiększono do 41.000, przebudowano również murawę. Przełomowym pomysłem okazało się jednakże zainstalowanie sztucznego oświetlenia. "Sympatyków" Ruchu zdumiało tempo realizacji tej inwestycji. Prace rozpoczęto w kwietniu 1968 roku, a ukończono już we wrześniu! Od tego czasu kibice mogli oglądać spotkania w godzinach nietypowych w specyficznej atmosferze.
Nieodłączną częścią stadionu i symbolem bogatej tradycji jest zegar "Omega". Jak chronometr trafił na Górny Śląsk? Przed wojną przedstawiciele szwajcarskiej firmy co roku przyznawali najpopularniejszemu polskiemu klubowi boiskowy zegar. W 1939 roku czytelnicy gazety "Raz, Dwa, Trzy" wybrali chorzowski Ruch. "Omegę" ustawiono na przeciw trybuny. Na stadionie gościła zaledwie 3 miesiące po czym wybuchła II wojna światowa. Opiekun zegara, Augustyn Ferda z narażeniem życia przechował go i ujawnił, gdy Ruch wrócił na własny stadion.
W 1979 roku zamontowano elektroniczny zegar "Elektromontażu". Niesprawną wówczas "Omegę" ustawiono tam, gdzie stała przez wiele lat. Symbol wrócił do łask na 75-lecie klubu, kiedy ponownie uruchomiono jego mechanizm. Jednym z powodów była poważna awaria elektronicznego, postkomunistycznego kolosa "Elektromontażu".
Na poważny remont stadion czekał, aż do 1993 roku. Podczas meczu Ruchu z Widzewem klubowa sekretarka odebrała telefon z informacją, iż na obiekcie podłożono bombę! Na szczęście informacja była blefem, ale podczas przeszukiwania trybuny odkryto wiele zaniedbań związanych z bezpieczeństwem. Niezbędny był remont, którego efektem były pierwsze krzesełka, zainstalowane na trybunie głównej. Przez następne lata obiekt jedynie niszczał. Wiele mówiono o przebudowie stadionu, ale skończyło się jedynie na planach.
Dopiero w 2002 roku przeprowadzono poważniejszą modernizację. Zainstalowano system nowoczesnych bramek i kas oraz zamontowano 1.700 nowych krzesełek. Stopniowo skracano również wysokość ogrodzeń oddzielających murawę od trybun. Następny remont obiektu wymuszony został po krwawych burdach z maja 2004 roku. Do 8700 wzrosła liczba plastikowych siedzisk na sektorach oraz na Trybunie Górnej zainstalowano dodatkowo 80 krzesełek. Pojemność Trybuny Górnej i Dolnej wzrosła do 1300 miejsc. Modernizację stadionu finansował Urząd Miasta. Ponadto wykonano szereg prac kosmetycznych m.in. wykonano nowy przejazd na murawę i rozebrano niesprawny zegar "Elektromontażu". Kolejną modernizację stadion przy Cichej przeszedł w 2012 roku.
Cała Niebieska Społeczność czeka na budowę nowego stadionu, na który Ruch Chorzów z pewnością zasługuje.