„Niebiescy” zapewnili sobie ligowy triumf na dwie kolejki przed zakończeniem rozgrywek!

Po trzech kolejnych mistrzostwach (1933, 1934, 1935) drużyna z Wielkich Hajduk przystępowała do sezonu 1936 w roli głównego faworyta do ponownego triumfu. „Niebiescy” rozpoczęli rozgrywki od dwóch domowych zwycięstw nad Pogonią Lwów (2:1) i Warszawianką (3:0) oraz wyjazdowego remisu z Garbarnią Kraków (2:2). Później przyszła porażka w Świętochłowicach ze Śląskiem (1:2). Okazało się, że był to jedynie wypadek przy pracy, gdyż drużyna Ruchu odniosła następnie 5 kolejnych zwycięstw! Spotkania z udziałem hajduckiego zespołu były niezwykle efektowne, padało w nich mnóstwo goli. Wystarczy zerknąć na końcowe rezultaty kilku meczów:

5. kolejka: Legia – Ruch 2:4
6. kolejka: Ruch – ŁKS 6:3
7. kolejka: Warta Poznań – Ruch 3:4
8. kolejka: Dąb Katowice – Ruch 3:5
14. kolejka: Ruch – Śląsk Świętochłowice 5:2
15. kolejka: Ruch – Legia 6:1

Wspaniałą formę prezentowały dwie największe gwiazdy „Niebieskich” – Ernest Wilimowski i Teodor Peterek, którzy prześcigali się w snajperskich wyczynach. Ostatecznie obaj podzielili się tytułem „króla strzelców” rozgrywek, zdobywając po 18 bramek.

Po wspaniałej serii przyszła jednak zadyszka w postaci zaledwie jednego punktu zdobytego w trzech kolejnych meczach wyjazdowych. „Niebiescy” nie dali się zepchnąć z fotela lidera tabeli, jednak rywale w walce o krajowy prymat znacznie skrócili dystans do Ruchu. Drużyna z Hajduk wróciła na zwycięskie tory w idealnym momencie. Pomógł w tym również… terminarz rozgrywek, gdyż cztery kolejne mecze zespół z Cichej rozgrywał na własnym stadionie. Jako pierwszy pokonany został katowicki Dąb (2:1), następnie polegli Śląsk Świętochłowice (5:2) i stołeczna Legia (6:1). Na trzy kolejki przed końcem rozgrywek Ruch prowadził w tabeli z trzypunktową przewagą nad krakowską Garbarnią i Warszawianką. Starcie przy Cichej między „Niebieskimi” a „Garbarzami’ miało kluczowe znaczenie dla końcowego układu tabeli. Zwycięstwo oraz korzystne wyniki w innych spotkaniach tej kolejki mogły dać Ruchowi czwarty z rzędu tytuł. Wszystkie założenia zostały zrealizowane! Drużyna z Hajduk rozbiła krakowian aż 6:1 (hat-tricki Wilimowskiego i Wodarza), a inny z rywali do mistrzostwa – Warszawianka – przegrał w Poznaniu z Wartą 1:5. Na dwie kolejki przed końcem sezonu było jasne, że tytuł pozostanie w Wielkich Hajdukach. Ruch zdobył mistrzostwo po raz czwarty z rzędu i zarazem czwarty w historii!

Przypomnijmy skład „Niebieskich” z tego decydującego spotkania:

18.10.1936
Ruch Chorzów – Garbarnia Kraków 6:1 (1:1)

Bramki dla Ruchu: Ernest Wilimowski (3), Gerard Wodarz (3)

Ruch: Tatuś – Giemza, Czempisz, K. Dziwisz, Badura, Zorzycki, Kubisz, Górka, Peterek, Wilimowski, Wodarz; trener: Günther Ringer.

Ostatecznie Ruch zakończył sezon  z przewagą dwóch punktów nad krakowską Wisłą oraz trzech nad Garbarnią, Warszawianką  i Wartą. W 18. kolejkach „Niebiescy” odnieśli 11 zwycięstw, dwa mecze zakończyły się remisami, a w pięciu lepsi okazywali się rywale.

Należy dodać, że przez większość sezonu Ruch radził sobie bez trenera! Dopiero w pięciu ostatnich kolejkach drużynę w roli szkoleniowca prowadził Austriak Günther Ringer.

MISTRZOWIE POLSKI 1936

	MECZE	GOLE
Jan BADURA	16
Zygfryd CZEMPISZ	7
Karol DZIWISZ	16
Emil FICA	3
Edmund GIEMZA	18	2
Hubert GÓRKA	16	2
Alfons KRUSCHE	1
Ernest KUBISZ	7
Edmund MALCHEREK	1
Paweł MALCHEREK	1
Gerhard NOWAKOWSKI	2
Walter PANCHYRZ	5
Teodor PETEREK	17	18
Antoni RURAŃSKI	13
Eryk TATUŚ	18
Ewald URBAN	10	1
Ernest WILIMOWSKI	15	18
Gerard WODARZ	18	9
Franciszek ZORZYCKI	14
Trener: Günther RINGER	5